کمی از مینارد…
تول یکی از تاثیر گذار ترین گروه های متال در 3 دهه گذشته بوده. تول ورایِ موسیقی ، و نوعی دیدگاه به انسان و جنبه های مختلف روحی و جسمی اونه. نحوه شکلگیری گروه ،اون چیزی نیست که انتظارش رو داشته باشم. عدم علاقه مینارد و پافشاری آدام جونز برای تاسیس گروه یکی از جذابیت های شخصیت خواننده گروهه.
از این دست از تضاد ها رو میشه زیاد مشاهده کرد. اون کسیه که میتونه شما رو به خنده وا بداره ، در عین حال نگرش هایی از انسانیت رو در وجود بیمار انسان تزریق میکنه : بلکه کمی ، کمتر حیوان باشه. تلاش مینارد برای بهتر شدن با یک سری کلنجار های فردی همراه بوده. فرار او از مذهب ، تضادِ او با تفکرات باپتیستی مادرش ، جدال اون با ناپدری ، و کودکی که همواره در حال فرار از این تضاد ها بوده…
کمدی بخش جدایی ناپذیر از وجود مینارده. بدون پیش زمینه کمدی هیچوقت «پوسیفر» خلق نمیشد. بدون طنز ، هیچگاه آلبوم های تول ظرافت لازم رو نمیداشت ؛ و شاید هیچگاه توازنی در شخصیت عملگرایِ اون نیز شکل نمیگرفت. اما چیزی که بیشتر از همه خودش رو نشون میده اون حس آزادی عمل در آثار تول و دیگر گروه های موازی مینارده. عدم قید و بند و احتیاط در ارائه یک اثر هنری میتونه اون رو خیلی «گستاخ» کنه. و همینطوره. تول حتی به طرفدارانِ (نا آگاه) خودش هم میتازه. این بی باکی رو به جرات (و به شخصه) در هیچ گروه موسیقی ندیدم.
با تمام این اوصاف ، واهمه مینارد مواجهه با خواست ها و پیش فرض های روتینه. ترس او از مواجه با جمعیت. انگار به اجبار پا به عرصه ای «دریده» گذاشته و دیگه راه برگشتی نمیبینه : پس اون رو به شکلی که میخواد به تصویر میکشه. واژه «فرانتمن» چندان برای اون صدق نمیکنه (بکمن ؟ شاید!). او مخفی از جمعیت و در گوشه ای ، به تنهایی میکروفون به دست میگیره. تمام این ها نشات گرفته از شخصیت چندگانه اونه. بدون این شخصیت چندگانه به هیچ عنوان شاهد این تنوع سبکی نمیبودیم.
درک گروه نیازمند کنکاو در جنبه های مختلف فردیه. تلنگری برای شنونده تا کمی این «هاله» را کنار بزنه و بخشی از خودش رو کشف کنه. با درک هرچه بیشتر شنونده از فردیت ، درک موسیقی تول نیز آسان تر خواهد شد. این آشنایی نباید یک تجربه «کاذب» باشه. نمیبایست یک ماسک برای ژرف اندیشی باشه. بلکه صرفا باید خلوتگاهی برای طرفدارِ تول باشه برای درک مفاهیم اصلی . خلوتگاهی درون جمعیت خروشان. تا کمی به تجربه خواننده گروه در صحنه نزدیک بشه…..
Mahyar
MUSE 