مصاحبه میوز با مجله ان ام ای (NME) در مارچ 2011

ما میخواهیم مرز احتمالات را در هم بشکنیم…

 —

با توجه به اینکه گروه میوز امسال به عنوان هدلاینر فستیوال ردینگ و لیدز (Reading & Leeds) به صحنه بازگشته ، مت بلامی و دوستانش با بری نیکلسون به گفتگو نشستند تا در مورد تاثیر جاودانه این اجرا ها بر آینده گروه صحبت کنند.

متیو بلامی با غرور خاصی میگوید : «ردینگ و لیدز همیشه برای ما مثل گل سر سبد کنسرت های راک بوده» . گروه از تاریخچه طولانی در فستیوال ها برخوردار است. آن ها از همان اول هم از سینه چاکان اجرای ردینگ بودند و برای اولین بار در تاریخ 1994 به دیدن اجرای سایپرس هیل (یک گروه هیپ هاپ)  رفتند که بسیار شوکه شدند. در سال 2000 و با انتشار آلبوم جنجالی شوبیز ، به این اجرا رفتند اما  قطار کریس ولستنهلم به لیدز تاخیر داشت و او نیمی از اجرا ها را از دست داد. اما این بار آن ها تلاش کردند با یک آلبوم محوری و موضوعاتی سنگین پا به عرصه بگذارند. آن ها در اجرای دوم شان در ردینگ بسیار هوشمندانه عمل کردند و دیگر خبری از دوستان شان نبود که برای انداختن نور به حضار کمک شان کنند (دام با تعجب فریاد میزند «خوب بابا جوون و احمق بودیم !» ). آن ها به دنبال جلوه های صوتی و تصویری بی نظیری هستند که از نظر کریس ، مرز احتمالات را در هم خواهد شکست. مطمئنا اینگونه خواهد بود. و باید هم باشد. از نظر گروه ، این اجرا مهمترین اجرای زندگی شان خواهد بود.

در ادامه با هنرمندان دیگری نیز مصاحبه خواهیم داشت ، اما بگذارید برویم سر اصل مطلب !

 

پنج سال از آخرین باری که ردینک و لیدز را هدلاین کردید گذشته ، چه خاطراتی از آن دوره دارید ؟

 

دومینیک : «قبلا هم بارها تکرار کردم ، اما ردینگ اولین فستیوالی بود که ما درش شرکت کردیم و اون  به 1994 برمیگرده. دورانی که نوجوون بودیم و حضور در اون جو ، برای ما یک دستاورد بزرگ بودش. فکر کردن به اون دوران ، یک حس عجیبی از گذشته و دورانی که جوونتر بودیم رو به من میده. به همین دلیل ، امروز هم به اندازه اون دوران شور و شوق داریم. بی صبرانه منتظرم تا دوباره وارد اجرا شیم«.

آیا برنامه ویژه ای برای امسال دارین ؟

دومینیک  : «خوب ، برای ما یک کنسرت بسیار متفاوت خواهد بود چونکه نزدیک به یک سال میشه که توی انگلستان اجرا نداشتیم و دوست هم نداریم اجرای ما شبیه اجرای ومبلی باشه. ما میخوایم یک کار منحصر به فرد انجام بدیم و میدونیم که دیگه هم تکرار نخواهد شد«.

کریس : «داستان اینه که ما یه جورایی تور رزیستنس رو متوقف کردیم و با خودمون فکر کردیم اگه قرار این اجرا ها رو انجام بدیم ، باید خیلی تک باشن. ما یک سال و نیم میشه که برای آلبوم مون تور گذاشتیم و مردم با نوع اجرای ما آشنا هستن ؛ میدونی . واسه همین خیلی وقته که داریم فکر میکنیم باید چیکار کنیم . داشتیم به این فکر میکردیم که یک سری بی-ساید ها رو اجرا کنیم و یا آهنگ هایی که هرگز اجرا نکردیم رو به روی صحنه بیاریم. آهنگ های قدیمی وجود داره که هیچوقت مورد توجه قرار نگرفتند«.

آیا این به اون معناست که لیست اجرا ، قدیمی خواهد بود ؟

 متیو : «ما به این فکر میکردیم که 10 سال از انتشار آلبوم «اوریجین آو سیمتری» میگذره ، و اون آلبوم به عنوان اولین آلبومی بود که… نمیدونم ولی خیلی «شایسته» بود و به نوعی اولین آلبومی بود که واقعا روش کار شده بود. این اجرا ها از جمله آخرین اجرا های ما خواهند بود ، برای همین فکر میکنم به نوعی مثل «مرزبندی کاری» میمونن. راستش رو بخواین ، آلبوم اول برای ما یک سکوی پرتاب به حساب نمیاد. این آلبوم دوم بود که از ما یک گروه ساخت و مجبور مون کرد که اجرا های زنده رو خیلی جدی بگیریم. واسه همین مثل یک چرخه کامل میمونه : شما کاری رو شروع میکنید و حالا بعد از 10 سال ، زمان این رسیده که به خودتون نگاهی بندازید و ببینید در این مدت کی بودید و چی شدید.

دومینیک : «اوریجین آو سیمتری برای ما یک آلبوم مهم بود. چراکه ما رو از حال و هوای «شوبیز» بیرون آورد و تبدیل به آدم های کاملا متفاوتی کرد. ما کمی بالغ شده بودیم و این قطعا موجب تغییر زندگی ما شد. ما در واقع به یک گروه استودیویی تبدیل شده بودیم. ما واقعا خودمون رو در برابر عظمت موسیقی کوچیک میدونستیم و اونجا بود که به اهمیت شغلی خودمون در سال های آتی پی بردیم. این برای ما مثل برگ برنده بود و واسه همینه که میخوایم 10 سال دستاورد هنری خودمون رو جشن بگیریم.

به عنوان یک گروه ، شما همیشه روند رو به جلو داشتید. فکر نمیکنید لاس زدن با نوستالوژی های قدیمی کار خطرناکی باشه ؟ 

 مت : «هاها !   ،  نه راستش. چونکه این یکی تکرار نشدنیه. راستشو بخواین ، این احتمالا آخرین باری خواهد بود که برخی از این آهنگ ها به صورت زنده اجرا میشن. آلبوم های ما همیشه رو به جلو بوده و از لحاظ موسیقی نیز هوشمندانه خواهد بود. مطمنا آلبوم بعدی هم مستثنا نخواهد بود.

 

خوب حرف از آلبوم بعدی شد ، میشه منتظر اجرای آهنگ های جدیدی بود ؟

 کریس : «راستشو بخوای نمیدونم. ما اخیرا کمی به خودمون استراحت دادیم و هیچ کار گروهی هم نداشتیم. مت و دام توی لوس آنجلس زندگی میکنن و ما سه نفر هنوز فرصتش رو پیدا نکردیم که به عنوان یک گروه دور هم جمع شیم و شروع به کار بر روی چیزای جدید کنیم. مت داره روی یک سری چیزا کار میکنه ، اما راستش رو بخواین ، قصد ما این بود که 2011 خیلی بی سر و صدا باشه. ما میخوایم اواخر امسال به لندن برگردیم و از اکتبر به بعد ، بر روی آلبوم جدید کار کنیم«.

مت : «چراکه نه ؟ البته باید بتونیم تا اون موفع یه چیزی واسه عرضه داشته باشیم. برای آلبوم بعدی ، قصد دارم که فضای اجرای زنده رو به ضبط استودیویی بیارم. در چند آلبوم اخیر شاهد این بودیم که به نوعی خواستیم از پیله خودمون بیرون بیایم و وارد حیطه های جدید بشیم. برای همین تنها دلیلی که ما رو به اجرای ردینگ و لیدز سوق میده ، اینه که دوست داریم خودمون رو توی این فضا قرار بدیم. چه بخواین چه نخواین ، این اجرا ها بر روی ضبط ما اثر میزارن«.

شما ذکر کردید که اجرای جدید ، از تور «رزیستنس» متفاوت خواهد بود. میتونید کمی در این باره توضیح بدید ؟

 کریس : «میخوایم تا جای ممکن ادامه بدیم. میخوایم محدودیت های یک فستیوال رو در هم بشکنیم. البته یک سری کار ها هستند که از عهده ما خارجه. اما از تجربیات گذشته درس گرفتیم و امروز هم همین کار رو خواهیم کرد.

دومینیک : «ما قصد داریم که استیج رو دقیقا مثل کاور آلبوم «اوریجین آو سیمتری» طراحی کنیم. دقیقا مثل آنتن های کج و عجیب و غریب تیم برتون و مثلا تیر های عمود دروازه و یا حالا هر چی که اصلا هستند..  . نکته اینجاست که میخوایم تمامی کاور رو دوباره زنده کنیم و یک نسخه سه بعدی ازش تهیه کنیم. به نظرم خیلی باحال میشه و از بعد بصری ، بسیار جذاب و هیجان انگیز.

او در انتها میگوید : «هر کنسرت برای خودش منحصر به فرده. مخصوصا کنسرت های بزرگ. همگی حس متفاوتی رو به آدم میدن. اما به جرات میشه گفت ردینگ و لیدز چیز دیگریست..

—

Mahyar.Muse@Gmail.com